Διάφορα νέα

Άρθρο του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη. Μόλις έχει τελειώσει η 58η Eurovision. Το νικητή δεν τον ξέραμε όταν έγραφα αυτό το άρθρο γι αυτό και το θέμα μου είναι άλλο.









Το πρώτο
που μου έκανε εντύπωση φέτος είναι που λειτούργησε ομαλά η κατάργηση
της κλήρωσης ως προς τη σειρά εμφάνισης. Θυμάμαι χρόνια τους eurofan να
κατηγορούν ως υπεύθυνη για την επιτυχία ή αποτυχία κάποιου τραγουδιού,
τη θέση στην οποία το έριξε η κληρωτίδα. Περίμενα να δω διαμαρτυρίες
για τη φετινή απόφαση και δεν τις είδα.
Να υποθέσω ότι η ίδια η EBU καλλιεργεί το κλίμα, ακόμα και τις «διαμαρτυρίες»;

Διότι
το σκεπτικό της σχετικής απόφασης ήταν πως τη σειρά εμφάνισης θα την
αναλαμβάνει πλέον η διοργανώτρια χώρα, ώστε να γίνεται κύριο ζητούμενο η
κλιμάκωση του show. Αρα, οι κανόνες γίνονται ολοένα και πιο
τηλεοπτικοί, το ζητούμενο δηλαδή είναι να λειτουργεί με τους κανόνες του
τηλεοπτικού μουσικού Show κι όχι των πάλαι ποτέ Φεστιβάλ Τραγουδιού.
Μια
δεύτερη, όμως, διαπίστωση φετινή είναι πως σαν να είδα ως
«συμπτωματικό αντιστάθμισμα» ( την επάνοδο του τραγουδιστή μπροστά
στο μικρόφωνο. Και το όποιο show να αφορά στο background της σκηνής ή
στα χορωδιακά. Ο τραγουδιστής ή η τραγουδίστρια με το μικρόφωνο είναι μια ένδειξη, σαν να θέλουν να θυμηθούν και την έννοια τραγούδι.

Αν δεν είναι σύμπτωση το καλωσορίζω, ελπίζοντας ότι έπεται η επαναφορά της ορχήστρας.

Είναι
απολύτως απαράδεκτο σε μουσικό πρόγραμμα να μην υπάρχει ζωντανή
ορχήστρα. Στην ιταλική τηλεόραση που, ως γνωστόν, την παρακολουθώ
ανελλιπώς, δεν υπάρχει μουσικό πρόγραμμα χωρίς ορχήστρα και μαέστρο.
Για το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, δεν το συζητάμε.
Γιατί λοιπόν δεν κοιτούν προς τα εκεί οι της EBU όταν μάλιστα ο διαγωνισμός
τραγουδιού της Eurovision είναι πατέντα επισήμως αγορασμένη από το
Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο; Γιατί δεν ακολουθούν ως πρότυπο το φεστιβάλ
τραγουδιού της ιταλικής λουτρόπολης που είναι και μέντορας της
Eurovision και ουσιαστική οργανώτρια του είναι η RAI, η επίσημη κρατική
τηλεόραση της Ιταλίας κι ένας από το big five εταίρος της EBU (της
Ένωσης Κρατικών Τηλεοράσεων Ευρώπης);
ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ.

Το
θέλουν έτσι ακριβώς όπως το έφτιαξαν, εμπορικό για να βγάζουν λεφτά οι
EBU και κατεπέκταση οι κρατικές ευρωπαϊκές τηλεοράσεις. Μη νομίζετε ότι
πρόκειται για «σούργελο» στη σύλληψη. Όχι δα! Είναι πολύ σοβαρός θεσμός,
πάνω όμως σε ελαφρύ αντικείμενο. Το έχουν ψάξει οι μάγκες των
ευρωπαϊκών κρατικών τηλεοράσεων, επίτηδες έβαλαν κάποτε την
τηλεψηφοφορία ώστε να κάνουν τον κόσμο συμμέτοχο κι αυτό εκτίναξε το
θεσμό στα ύψη.

Αφού το πέτυχαν επανέφεραν και τις επιτροπές για να μην το ξεφτιλίσουμε.
Τον
έχω ζήσει τον θεσμό, τον έχω δουλέψει, έχω πάει και σε αποστολές, τα
γνωρίζω από πρώτο χέρι διότι επιπλέον συνδέομαι με αρκετές από τις
κρατικές ευρωπαϊκές τηλεοράσεις αφού είναι παραγωγοί του σινεμά. Πολλές
από αυτές έχουν τομέα παραγωγής ταινιών, έχουν παρτίδες και με την
Ακαδημία Κινηματογράφου αφού οι ταινίες καταλήγουν εκεί και
προτείνονται για βραβεία.
Σας
πληροφορώ λοιπόν ότι επίτηδες το έκαναν έτσι ώστε να είναι μαζικό.
Ξέρουν πολύ καλά πως είναι ο μόνος θεσμός μαζικής κουλτούρας στην Ευρώπη
με τέτοια απήχηση που βγάζει μόνο κέρδος.
Και για να
επιμείνω στο διαχωρισμό σοβαρότητας θεσμού και σοβαρότητας αντικειμένου,
σας λέω επίσης ότι οι φιλοξενούμενες χώρες σε κάθε διαγωνισμό, οι
κρατικές τηλεοράσεις δηλαδή, οι εθνικές αποστολές με άλλα λόγια,
αντιμετωπίζονται με την επισημότητα διπλωματικής αποστολής.
Απολαμβάνουν τέτοιου είδους προστασία.Δεν
πρόκειται για «σούργελο οργανωμένο από σούργελα», πρόκειται για
συγκεκριμένο προϊόν φτιαγμένο από σοβαρότατους φορείς όπως είναι οι
κρατικές τηλεοράσεις κι όχι οι εμπορικές. Χώρα χωρίς κρατική τηλεόραση
δεν μπορεί να συμμετάσχει. Ο λόγος που απέχει πιά το Λουξεμβούργο είναι
πως μετέτρεψε την κρατική του τηλεόραση από κρατική σε δορυφορική, έγινε
ο τόπος από όπου εκπέμπουν οι παγκόσμιοι δορυφόροι κι από τότε δεν
υπόκειται καν στην ευρωπαϊκή νομοθεσία περί οπτικό-ακουστικών.
«Σούργελο» πάντως δεν σε κάνει ένας θεσμός αλλά ο τρόπος που ασχολείσαι με αυτόν.